Goed mens

‘JUFFROUW!’
(Ik beken: bij die steeds zeldzamer wordende aanspreking aan mijn adres
gaan de deuren van mijn hart nog net iets meer wapperen.)
‘Kan je mij even tot aan de Sint-Niklaaskerk begeleiden?’

We schuifelen veel langzamer dan ik had kunnen vermoeden richting dat gebouw
vol geschiedenis waar zij twee keer per week helemaal vrijwillig het onthaal verzorgt.
In alle enthousiasme ben ik mijn fietstassen met aankopen, smartphone,
bankkaarten… bij mijn fiets vergeten. Een fiets die ik net ook uit het slot had geklikt.

Drie kabouterstapjes vooruit, dan weer even rusten.
Op medemenselijkheid staat geen minimumsnelheid.
Doorheen de traagste 250 meter uit mijn leven, schipper ik tussen het genot
van een lieve dame in mijn arm en de lichte ongerustheid over de goedheid
van al wie mijn uitnodigende tweewieler passeert.

Dat ik een goed mens ben, zegt ze.
Zou jij dat ook nog vinden mocht ik je mijn afwijkende levenskeuze(s) voorleggen, denk ik.
Ik twijfel, neem geen proef op de som en vertrouw.

Zij gelooft in God.
Ik geloof in mij en jou.

En met al mijn spullen en die ongesloten fiets.
Gebeurde ondertussen deze ochtend... helemaal niets.

Beplussen

In het land van de living ontmoeten een veertigtal openhartige zielen elkaar.
De sfeer is uitgelaten, het weerzien voelt warm.
Er wordt gedeeld wat gedeeld wil worden.
Er wordt gespeeld wat gespeeld wil worden.

De vrouwelijke en mannelijke kant in elk van ons versmelten dansend
in een deugddoend bad dat medemenselijkheid wordt genoemd.
Bekenden en onbekenden raken (woord na woord meer bemind).

In dat bad van vriendschappelijk beminnen stel ik mij flessengelukkig
de vraag waarom het warmhartige 'beminnen' een woord als 'min' in zich draagt.
Mijn blik dwaalt rond met Lionel 'All Night Long' op de achtergrond.

Ik zie veertig openhartige gezichten met daarachter even veel verschillende verhalen.
Stuk voor stuk ontroerende mensen die elk hun eigen pad bewandelen
en op dat pad de keuzes maken die ze maken.
Compleet verschillend en tegelijk zo dicht bij elkaar.

Het voelt meer dan fijn.
Om met zijn allen bij elkaar.
Zo ongedwongen mogelijk te zijn.

Geen ‘of’ maar ‘en’ en ‘en’ en ‘en’.
Plus en plus en plus en plus…

Oja, zo voelt 'beplussen' dus.

29 oktober 2021

Cis

Wat gebeurt er als ik overmenst word door angst of machteloosheid?
Wanneer ik onterecht op basis van wie ik ben en hoe ik eruit zie word belaagd op verbale of non-verbale wijze?
Hoe ga ik om met die diepe afwijzing van wie ik ben en het fundamenteel onrechtvaardigheidsgevoel
met de eenzaamheid die hiermee gepaard gaan?

Niemand die meer begrip kan opbrengen en die fundamentele eenzaamheid kan verzachten
dan mensen die exact dezelfde ervaring hebben gedeeld. Met die mensen gaan verbinden in de pijn,
thuiskomen in geraaktheid en in raakbaarheid. Samen elk onszelf mogen zijn.
Een roes die de allenigheid verzacht. 'Ik ben' maakt plaats voor 'wij zijn'.
De existentieel eenzame positie maakt eindelijk plaats voor een geruststellend gevoel van verbondenheid.
'Ik word geraakt' wordt 'wij worden geraakt'.

Tot wanneer is er in die wij, nog plaats voor ik en jij?
Wanneer verandert jij in jullie?
Op welk moment wordt ‘jij raakt mij’ 'jullie raken ons'?
Wanneer wordt praten roepen. En luisteren niet horen?

Wanneer verandert het diep verlangen naar ruimte voor elk van ons
in de benauwdheid van een vakje met een letter en ergens in het midden een steeds dieper wordende kloof?
Wanneer ben ik niet langer ik?
En zijn mensen niet langer medemensen?

Wanneer verandert een plek waar iedereen heel hard uitgenodigd wordt om zichzelf te zijn
in een plek waar een groep mensen niet wordt getolereerd op basis van wie ze zijn en hoe ze eruit zien?

Want ik voel het in elke kreun van mijn geraakte hart.
Ik wil mens kunnen zijn tussen mensen. In een café waar iedereen welkom is en waar het veilig is om jezelf te zijn.
Wie die veiligheid in het gedrang brengt, mag verzocht worden om het pand te verlaten.
Alle anderen moeten mogen blijven. Op die plek geen geroep en ook geen groep.

Enkel jij en jij en jij en jij en jij en jij en jij en jij en jij en jij en ... ik.

5 oktober 2021