Vrieswereld
een bevroren blik
ziet niet glashelder
waar de diepgewortelde
bodem ligt die
alles verbindt
…
een bevroren blik
ziet niet glashelder
waar de diepgewortelde
bodem ligt die
alles verbindt
in een ijskoud vizier
is er geen plek
om aan te modderen
grasgroen te verlangen
of in prikkende pijn
gewoon te mogen zijn
blijf
stappen
zetten
al voelt de grond te hard
de wereld te wit
en daalt de atmosfeer
onder het vriespunt
blijf
stappen
zetten
tot de grond
onder de
voeten kraakt
en stilaan
alle hardheid
kwijt geraakt
blijf
stappen
zetten
tot je warm wordt
van het pad
dat in je benen
schuilt en al
wie onderweg
met jou heeft
meegehuild
blijf
stappen
zetten
tot het rood op
zoveel wangen
straalt en kleur
opnieuw over de
aarde daalt
blijf
stappen
zetten
en leen je
niet bevroren bril
aan al
wie wel en niet
ontdooien wil
Dag dichter
Dat je met dichten dichter raakt
in hoe je onder woorden brengt.
En pure eenvoud wordt gesmaakt
als ze zich niet met hoogmoed mengt.
Dat je te vroeg met weinig lijnen
een punt zet achter zoveel zin.
Het is een van de diepste pijnen
die ons verbinden binnenin.
#dankjewelstijndepaepe
Overleg
ik weet niet meer
dan jij kan weten
over hoe het
voor jou voelt
wat jou lijkt
te bedreigen
al wordt het
goed bedoeld
vertel het maar
ik luister
en heb, beloofd,
geen antwoord klaar
in de schaduw
of het duister
hebben wij
alleen elkaar
kies jij de
luidste stilte
ook dan hoor
ik bij jou
in ongeziene
tijden
van collectieve
rouw
want missen
doen we samen
vergis je
daarin niet
vrees jij
of voel je apathie
of boosheid
of verdriet?
26 oktober 2021
Tegenligger
bij het doorklieven van de wind
daagt het mij resoluut dat ik
dat ene woord niet passend vind
een mens die 'tegen' in zich draagt
en mij zo hard met een lading aan
nieuwsgierheid belaagt
op de schoonheid van het kruisend pad
en de eeuwig open vraag
naar wie waarom en wat
zoek ik alsnog naar een ander woord
en trap ik 'tegenligger' op een dag
zo zonder heimwee overboord
bij het doorgronden van die oefening
beland ik snel weer in de afleiding
jouw blik, een lach, veelzeggend niets
schenken mij een spectrum
aan gemoedstoestanden
terwijl ik fiets
op het einde
van mijn rit
vind ik er vijf
maar met tegenligger
(toch maar niet pad-deler)
weet ik vooralsnog geen blijf
ROMANCHOLIE
weemoed naar een verloren romance
BANGETERMIJNDENKEN
angst voor wat de toekomst brengt
DROEFRIT
op een fiets of in de wagen overmand worden door verdriet
WOEDIG
moedig in boosheid wadend
BLIJEN
zzzzzeemzoet blijheid verspreiden
13 september 2021
1 september
almaar groter
stap je
dapper door
die open poort
met jou groeit
mee het besef
dat zoeken bij
het leven hoort
ontdek jij
niet meteen
het pad
dat bij je past
voel jij je
soms wel
stiekem
overklast
geloof
me dan
wanneer
ik zeg
niet weten
hoort bij leren
en bij het vinden
van je weg
1 september 2021
Dag van nationale rouw
‘ik wist
niet meer
dat mensen
nog zo goed
konden zijn’
met het water
aan zijn lippen
meandert de zin
warmhartig
richting bron
overvloedige
grenzen even
weggeveegd
door een golf
van solidariteit
alsof door voeling
met die existentiële
essentie plots
een universele taal
stromend gedijt
wat we delen
als we zijn geraakt
overstijgt wat we hebben
en wie wat heeft
veroorzaakt
als we samen
met zijn allen
kunnen rouwen
in een zee
van samenhorigheid
kunnen we
misschien ook
weer vertrouwen
in die diepe
medemenselijkheid?
20 juli 2021
Wereldvluchtelingendag
de weg
naar jouw
herbegin
begon
bij het
einde
een vlucht
ver weg
van alles
waar je mee
vervlochten
was
dat zoveel
onzekerheid
hoogtij viert
boven je angst
om te verlaten
weerspiegelt
hoe hard
een hart lijdt
in die verwoestende
stroom van
onveiligheid
in welk
midden
begint
het einde
van jouw
(onder)weg?
20 juni 2021
David
wat doen wij
wanneer het lijkt
alsof niets van
wat we voelen
er toe doet
dan zoeken wij
connectie met
een kader rond
onze machteloze
virtuele snoet
op een schokgolf
van verontwaardiging
surfen wij samen
in een zee van
collectieve pijn
wat is ons
bestaansrecht als
hij zij hen niet meer is
omdat hij zij hen
er niet mocht zijn
in ons eindig
klein bestaan
heeft dood
en overleven
veel meer zin
als ik zelf
mag voelen
en beslissen
wie ik wel
of niet bemin
9 maart 2021
Rommelmarkt
met een handvol
enthousiasme
graven wij
vol ongeduld
in een collectie
van wat ooit
de ander
heeft vervuld
wat de een
wil laten gaan
en voorgoed
wordt opgegeven
neemt de ander
als een schat
mee in een
verder leven
22 februari 2021