Vrieswereld

een bevroren blik
ziet niet glashelder
waar de diepgewortelde
bodem ligt die
alles verbindt

in een ijskoud vizier
is er geen plek
om aan te modderen
grasgroen te verlangen
of in prikkende pijn
gewoon te mogen zijn

blijf
stappen
zetten

al voelt de grond te hard
de wereld te wit
en daalt de atmosfeer
onder het vriespunt

blijf
stappen
zetten

tot de grond
onder de
voeten kraakt
en stilaan
alle hardheid
kwijt geraakt

blijf
stappen
zetten

tot je warm wordt
van het pad
dat in je benen
schuilt en al
wie onderweg
met jou heeft
meegehuild

blijf
stappen
zetten

tot het rood op
zoveel wangen
straalt en kleur
opnieuw over de
aarde daalt

blijf
stappen
zetten

en leen je
niet bevroren bril
aan al
wie wel en niet
ontdooien wil