1 november

Een krantenkop feliciteert twee ondernemers met hun business idee om een QR code bij het graf van een overledene te plaatsen,
waardoor je ter plekke herinneringen kan ophalen.

Ik beeld het mij even in. Die geliefde bezoekers voor dat graf, smartphone in de hand en in het oog, scrollend naar een gedeelde geschiedenis.
Hoe goed bedoelde initiatieven ons letterlijk meer en meer weg doen kijken van wat voelbaar is. In hart en lijf en leden.
Hoe de overlevenden vermoedelijk de druk voelen vergroten om de mooiste herinneringen aan de QR code van de overledene te koppelen. 

Eén artikel, zo kenmerkend op zoveel vlakken.
Meer dan ik het zelf zou willen, voelt een aflevering van Black Mirror vaak minder veraf dan ik zou wensen.
Ik ontsnap aan dat onbehaaglijk gevoel en neem een zijweg naar een prachttocht enkele weken geleden. 

Twee mensen die elkaar diep in het hart dragen, stapvoets omarmend naar het graf van een dierbare.
Een warme heen-en terugtocht zonder schermveilige afleiding gevuld met alles wat er was en mocht zijn.
Een moment van pure verbinding op een plek die net door alle afwezigheid van franjes tot in het diepst van het hart wist te raken. 

En wat morgen ook brengen mag… ik neem mij voor om altijd de zijwegen te blijven bewandelen die ik ooit mocht ontdekken
in een geschiedenis die niet doorscrold of gewist kan worden.

1 november 2021